Dominik Żyburtowicz

Rajd Dakar

Gdy miałem 16 lat
ojciec obiecał mi Harleya:
– Pojedziemy po niego
w poniedziałek.

Umarł w sobotę,
więc poszedłem piechotą,
sam,
przez te wszystkie trudne lata.

Dziś mam 35.
Kupiłem sobie Choppera.
Może to głupie, ale gdy

nim jeżdżę,
czuję się trochę tak,
jakbym przejechał Rajd Dakar.

2018

Jeżeli umarli mają marzenia

Wspomnienia, wspomnienia,
wyrzucone w przestrzeń – pęd umarłego.

Wycięte obrazy. Zamrożone.
Odmarzające w tkance lata,

wiosny. Jeżeli jeszcze jesteś w pobliżu,
monitoring świata miga kawałkami

dawnych miejsc, dawnych uczuć.
Ludzie machają z kamer,

ich kochające twarze wywołują zmartwienie,
które nie pozwala, nie pozwala

przejść. Może gdybyś mógł
w tej chwili marzyć, największym z marzeń

byłby nasz świat. Ruchomy i piękny.
Stwarzający możliwość działania. 

2017

Skok

pamięć wszechświata
w główce noworodka

jeszcze
przez chwilę
tu

tysiąclecia żyć
świetliste
otwarte

skok
następuje wewnątrz

w pęd ziemi
zapomnienie 

                      i

już

jest z bożym płaczem

2015

Czyściej 2

Oto widzenie,
twoje
patrzenie.

Dojrzewające w czasie
i w istnieniach.

Strumień płynie przez eony.
Oczy dinozaurów.
Oczy Neandertalczyków.
Oczy człowieka.

Dusza,  
w której zakochał się Bóg. 
A wciąż trzeba nam
do tej miłości dorastać. 

Jakby 
była owocem, 
który dojrzewa, 
dojrzewa. 

Jak daleko
jeszcze nam Panie?

Wiedzą gwiazdy,
kilku przebudzonych, 

może.

2010/2018

Klepsydra 

deszcz
            deszcz
i piasek pustyni
wysypujący się z gromu
na dziecięcą dłoń

szedł tędy kosmiczny wiatr
niósł ze sobą eony
i ślady: klify 
                      kratery 
                                  kaniony

piorun zamrożony w skale 
innego wymiaru – wie 
ale nie my

zaklęci wśród dni
takich samych
od tysiącleci takich samych oczu

2017

Inny w wierszu

nareszcie przyszedł

od dzisiaj
będzie obecny
w takich chwilach

2013