Joanna Wicherkiewicz
urodzona w 1971 roku w Mławie. Mieszka w Uniejowie. Z wykształcenia jest nauczycielem. Jej wiersze publikowane były w: „Poezji Dzisiaj”, „Protokole Kulturalnym”, „Akancie”, „Dzienniku Polskim”, "Gazecie Kulturalnej”, „Helikopterze”, „Artefaktach”, „Kronice Mazowieckie”, „Biuletynie Uniejowskim”, „Uniejowskich Stronach”, „W Uniejowie”, na portalach PoeciPolscy.pl, pisarze.pl, nowemysli.pl, szuflada.pl, w almanachach „Mosty Słów”, „Gdyby” oraz kilku antologiach. Wydała tomik pt.: „Okruchy codzienności”(2015 r.).
* * *
drzewa kocha się łatwo
ściśnięte mocnymi ramionami
nadal zielone uległe
można wytatuować im serce
na wieczne umiłowanie
przychodzić stokrotnie
nazywać swoim
schować w cieniu
przeszłość
czasami żółkną purpurowieją
zrzucają kolor
lecz potem znów zielenieją dla miłości
* * *
nasze życia dzieli ściana
czasami pomiędzy szczelinami
przedzierają się chwile
bolejąca
rozdziera mury
łączy nas w jedno
cierpienie
* * *
podrywa się do lotu
myśli że wyrosły mu skrzydła
dłonie kroją powietrze
maligna
* * *
marsz coraz cięższy
jakby czas spadł na ramiona
nawet światło zwalnia
dogonią nas lodowce
* * *
mijamy siebie
i nasze miejsca
z niemym kamieniem
zduszonym w dłoni
odcisnęły się wspomnienia bolą
uśmiech nie ukryje straty
gdybym rzucił kamieniem
może rozerwałbym ciszę